هم در این ایام بود كه محور عملیاتى محول شده به تیپ 27 محمد رسول‏اللَّه‏(ص)، توسط سردار حسن باقرى فرمانده قرارگاه عملیاتى نصر سپاه به حاج احمد ابلاغ شد. محور عملیاتى تیپ 27، منطقه‏اى در حد فاصل ایستگاه گرمدشت در منطقه دارخوین بود؛ محورى به عرض 7 و عمق 25 كیلومتر از ساحل شرقى رودخانه كارون، یعنى روستاى مسعودیه در فاصله 5 كیلومترى تأسیسات انرژى اتمى دارخوین، كه تا موازات جاده اشغالى اهواز - خرمشهر در كرانه غربى رود كارون محاسبه شده بود.
اینك رزمندگان تیپ 27 محمد رسول‏اللَّه‏(ص)، در اوج آمادگى رزمى، براى ورود به صحنه نبرد لحظه شمارى مى‏كردند. شامگاه پنج‏شنبه نهم اردیبهشت سال 1361، مرحله اول عملیات الى‏بیت‏المقدس با نام رمز یا على بن ابى‏طالب‏u آغاز شد.
در قدم اول، حاج احمد فرمان عبور 5 گردان خطشكن محور عملیاتى سلمان را به فرمانده این محور، حاج محمود شهبازى ابلاغ كرد. فلش حمله این 5 گردان به سمت دژ مستحكم عراق در امتداد جاده آسفالت اهواز - خرمشهر جهت دهى شده بود. واحدهاى مهندسى سپاه سوم ارتش عراق، در امتداد این جاده، خاكریز بلندى به ارتفاع 5 متر احداث كرده بودند و به فاصله تقریبى هر 50 متر، یك سنگر جمعى قرار داشت كه دیواره هر یك از این سنگرها متشكل از كیسه‏هاى بزرگ مملو از شن بود و طول، عرض و ارتفاع هر یك از آنها به دو متر مى‏رسید. بر روى سقف این سنگرها، قطعات بزرگ تیرآهن، براى در امان ماندن سربازان عراقى از آتش توپخانه و خمپاره نصب كرده بودند و دشمن روى این خاكریز عظیم حساب خاصى باز كرده بود.
آرى، گردان‏هاى تحت امر محور عملیاتى سلمان براى در هم شكستن چنین دژى رو به راه نهاده بودند. در همین هنگام، جو نگرانى و اضطراب عجیبى در پشت خط به وجود آمده بود. علت اصلى این نگرانى نیز، مربوط به ناكامى تیپ‏هاى همجوار تیپ 27 محمد رسول‏اللَّه‏(ص) در یورش به مواضع دشمن بود. به روایت یكى از مسؤولان وقت تیپ 27:
«... از قرارگاه عملیاتى نصر به حاج‏احمد گفتند: با توجه به این كه یگان‏هاى همجوار شما نتوانسته‏اند موفق شوند، بهتر است كه شما هم نیروهایتان را به عقب برگردانید. حاج احمد با قاطعیت گفته بود: ما روى این عملیات یك ماه كار فشرده و دقیق كرده‏ایم و به هیچ وجه حاضر نیستیم زحماتى را كه متحمل شده‏ایم، نادیده بگیریم. ما با توكل به خدا اقدام مى‏كنیم، شما هم به وظیفه خودتان كه پشتیبانى ماست، عمل كنید. ما تا آخرین نفر و آخرین نفس، پاى این حمله ایستاده‏ایم! این جواب مؤمنانه و قاطع حاج احمد، در كنار شناختى كه از مدیریت جنگى قدرتمند او داشتند، باعث شد تا به حاج‏احمد اجازه ادامه كار بدهند و بدین ترتیب، مسأله لغو عملیات در آن شب منتفى شد.»
ساعت 30/11 دقیقه شب، نیروهاى پنج گردان عملیاتى محور سلمان به جاده اهواز - خرمشهر رسیدند، اما در همان دقایق نخستین، با آتش پرحجم دشمن مواجه شدند.
«... رسیدن گردان‏ها به جاده اهواز - خرمشهر، براى دشمن در حكم فاجعه بود؛ چرا كه در صورت تصرف جاده توسط تیپ 27، ارتباط نیروهاى دشمن در مناطق شمالى و جنوبى غرب كارون به كلى قطع مى‏شد و براى ارتش عراق، تنها یك راه مواصلاتى باقى مى‏ماند. آن هم یك جاده خاكى نامناسب از ایستگاه حسینیه بود كه به منطقه شمال شلمچه منتهى مى‏شد... به این ترتیب، یك بار دیگر بعد از فتح‏المبین، تیپ 27 یك نفوذ عمقى را به اجرا گذاشت. افتخار ابداع این شیوه در جنگ از آن حاج احمد است. حاجى طورى عملیات را جلو برد كه در همان مرحله اول، تیپ 27 - به قول معروف - به قلب عراقى‏ها زده بود.»
ژنرال‏هاى ارتش عراق كه از حساسیت فوق‏العاده جاده اهواز - خرمشهر و نقش تعیین‏كننده آن در این نبرد مرگ و زندگى میان دو طرف درگیر كاملاً آگاه بودند، ضریب حفاظت جاده را به نحو بى‏سابقه‏اى افزایش دادند. به این معنا كه بلافاصله دو تیپ تقویت شده زرهى و مكانیزه را به سمت منطقه درگیرى اعزام كردند.
حاج احمد براى حل این معضل، تنها یك راه سراغ داشت و آن حمله‏اى همزمان، از دو جناح مجاور، به نیروهاى زرهى - مكانیزه دشمن بود.
«... بالاخره حاج احمد موفق شد با قرارگاه هماهنگى‏هاى لازم را به عمل بیاورد تا نیروهاى تیپ 7 ولى‏عصر(عج) و تیپ 46 فجر بتوانند از دو جناح ما عمل كنند. حاج احمد پاى بى‏سیم گفته بود: به هر صورت فعلاً ما از كارون عبور كرده‏ایم و خط دشمن را شكسته‏ایم. دیگر لازم نیست كه یگان‏هاى همجوار ما از جبهه مقابل به خط دشمن بزنند. با سرپلى كه ما از دشمن در آن دست كارون گرفته‏ایم، حالا دیگر مشكل حمله به جناح روبرو را ندارند. بهتر است بیایند از جاده اهواز - خرمشهر عبور كنند و جناحین ما را پوشش بدهند...
خلاصه با چنین براهینى حاج‏احمد موفق شد رده‏هاى مافوق را متقاعد كند. البته تا آن یگان‏ها خودشان را جمع و جور كنند و براى عمل حاضر شوند، مقدارى زمان لازم بود؛ یعنى از شب اول، تا شب دوم عملیات. در این 24 ساعت، عملاً بار سنگین عملیات در محدوده عملیاتى قرارگاه نصر، بر دوش حاج احمد و بچه‏هاى تیپ 27، افتاد.»
مقارن اذان صبح، حاج احمد به محسن وزوایى دستور داد تا شش گردان نیروهاى تحت امر محور خود - محور عملیاتى محرّم - را روانه غرب كارون نماید.
به فرمان وزوایى، گردان‏هاى «مالك اشتر»، «ابوذر غفارى»، «حبیب بن مظاهر»، «سلمان فارسى»، «میثم تمار» و «مقداد»، به سوى جاده «اهواز - خرمشهر» به حركت درآمدند.
نبرد، لحظه به لحظه شدت بیشترى مى‏یافت و مقاومت سرسختانه دشمن نیز، كماكان ادامه داشت. كار آن چنان سخت گشته بود كه در نهایت حاج احمد مجبور شد محسن وزوایى علمدار رشید خود را براى حل معضلات «گردان میثم»، كه نیروهاى آن در حاشیه غربى جاده آسفالت اهواز - خرمشهر از همه سو زیر آتش شدید دشمن قرار گرفته بودند به آن منطقه بفرستد.
در قرارگاه فرعى نصر 2، حاج احمد به شدت نگران وضعیت گردان‏هاى تحت امر محور عملیاتى محرم به فرماندهى محسن وزوایى بود. خصوصاً وضعیت گردان‏هاى «مقداد» و «میثم» از هر حیث وخیم بود.
با روشن شدن هوا، اوضاع منطقه بسیار خطرناك‏تر از ساعات اولیه حمله شد؛ چرا كه هواپیماهاى دشمن به محض سر زدن سپیده، بر فراز منطقه غرب كارون و سرپل تصرف شده توسط تیپ 27 محمد رسول‏اللَّه‏(ص) به پرواز درآمده و نیروهاى در حال تردد این تیپ را بى‏وقفه بمباران مى‏كردند. شدت بمباران هوایى مواضع تیپ 27 محمد رسول‏اللَّه‏(ص) توسط میگ‏هاى عراقى، به هیچ روى قابل توصیف نیست.
از سوى دیگر، پاتك‏هاى سنگین لشكرهاى مجهز زرهى و مكانیزه دشمن نیز، مزید بر علت شده بودند. هر چه هوا روشن‏تر مى‏شد، دشمن بر شدت و سنگینى حجم پاتك‏هاى خود مى‏افزود. وضعیت آنقدر دشوار شده بود كه بعدها، در یكى از «جنگ نوشته»هاى سپاه، در توصیف آن از جمله آوردند كه: «... زیر فشار پاتك‏ها و آن آتش حجیم دشمن، اگر زمین دهان باز مى‏كرد، بچه‏ها در آن فرو مى‏رفتند؛ ولى احدى به فكر عقب‏نشینى نبود.»
تا آن ساعت تمام ثقل نبرد بر محور عملیاتى تیپ 27 محمد رسول‏اللَّه rقرار گرفته بود و تمامى فشار «روحى - عصبى» خُردكننده مسؤولیت مدیریت و فرماندهى چنین نبرد سهمناكى، بر گرده حاج احمد سنگینى مى‏كرد.
حوالى ساعت 30/9 دقیقه صبح، در كنار جاده اهواز - خرمشهر، سردار رشید اسلام محسن وزوایى همچنان براى رهایى «گردان میثم» از زیر چتر آتش دشمن در تلاش بود كه با انفجار گلوله توپى در كنار او...
«... دیدیم عباس شعف، فرمانده «گردان میثم» مى‏خواهد با حاج احمد صحبت كند. حاج همت گفت: حاج احمد سرش شلوغ است، كارت را به من بگو... شعف گفت: نه! باید مطلب را به خود حاجى منتقل كنم. همین موقع حاج‏احمد گوشى بى‏سیم را از همت گرفت... صداى شعف را شنیدیم كه گفت: حاج‏آقا!... آتش سنگین... آقا محسن... صداى گریه‏اش بلند شد و دیگر نتوانست حرف بزند. دیدیم توى صورت سبزه حاج‏احمد، موجى از خون دویده. گوشى بى‏سیم را توى مشت خودش فشرد. چشم‏هاى حاجى به اشك نشستند. یك نفس عمیقى كشید و زیر لب گفت: محسن... خوشا به سعادتت!
بعد هم دستور داد جسد شهید وزوایى را، طورى كه باعث جلب نظر و خداى ناكرده تضعیف روحیه نیروهاى حاضر در خط نشود، سریع به عقب منتقل كنند.»
یكى از بسیجیان «گردان مقداد» از آن لحظات تلخ مى‏گوید: «... برادر محسن وزوایى را دیدم كه یك دستمال به پایش بسته‏اند و در تلاش بودند تا او را بر ترك یك موتور سیكلت سوار كنند. روى صورتش هم یك چفیه انداخته بودند تا كسى او را نشناسد. پیكر شهید وزوایى را با عجله از صحنه درگیرى دور كردند.»
بدین سان، كارنامه پربار حیات كوتاه و پربركت دانشجوى پیرو خط امام(ره)، فاتح لانه جاسوسى آمریكا، علمدار نبرد «بازى‏دراز»، حماسه آفرین دلاور نبرد فتح‏المبین، بانى تیپ 10 سیدالشهداءu و بالاخره همرزم سلحشور حاج احمد، سردار شهید محسن وزوایى با خون پاكش امضا شد. سردارى رفت، اما سلاحش بر زمین نماند. دیگر براى حاج احمد جاى درنگ بیش از این باقى نمانده بود. بلادرنگ تفنگش را برداشت، با سرقدم‏هایى شتابناك از قرارگاه فرعى نصر 2 خارج شد و سوار بر یك موتور تریل، به سرعت راه خط مقدم میدان نبرد را در پیش گرفت.
«... صبح روز اول عملیات، حوالى ساعت 10 صبح، دیدم كه حاج احمد با موتور تریل آمد توى خط. آن‏قدر گرد و غبار روى صورت و لباس حاجى نشسته بود كه شاید اگر آدم دقیق نمى‏شد، در نظر اول نمى‏توانست او را به جا بیاورد. به محض ورود به خط، حاج احمد بلافاصله دست به كار برنامه‏ریزى، براى دفع پاتك‏هاى سنگین عراق شد.»
ساعت 30/12 دقیقه ظهر، شدت درگیرى دو طرف به اوج خود رسید. در غرب كارون، زمین و زمان به لرزه درآمده بود. ارتش عراق با اجراى یك رشته پاتك سنگین، ریختن آتش پرحجم توپخانه و به میدان كشاندن انبوهى از نیروهاى پیاده، كماندویى و لشكرهاى تانك خود، براى در هم كوبیدن مواضع تیپ 27 محمد رسول‏اللَّه‏(ص) تلاش سرسختانه‏اى به خرج داد. نبردى نابرابر، میان تن‏هاى پاك بسیجیان سبك اسلحه تیپ 27، با انبوه ارابه‏هاى پولادینى كه جواب هر گلوله تفنگ را با شلیك تیر مستقیم مى‏دادند.
در «قرارگاه مركزى كربلا»، فرماندهان عالى رتبه سپاه و ارتش آن چنان نگران فرجام این رویارویى نابرابر بودند كه در نهایت سردار شهید «حسن باقرى»، سردار «رحیم صفوى» و تیمسار «حسین حسنى سعدى» را جهت نظارت مستقیم بر وضعیت منطقه و تحولات، روانه غرب كارون نمودند. مقارن ساعت 2 بعدازظهر بود كه:
«... عراقى‏ها با تانك‏هایشان روى جاده اهواز - خرمشهر آمدند. آنها از دو طرف زاویه، از چپ و راست به طرف خط تیپ 27 آمده بودند تا خاكریز را قطع كنند و كار ما را یكسره كنند. اینجا بود كه دیگر حاج احمد خودش تفنگ كلاشینكف به دست گرفت، آمد و روى خاكریز جاده اهواز - خرمشهر مستقر شد و شروع به تیراندازى كرد. همین‏طور بالاى خاكریز ایستاده بود و در حالى كه احدى جرأت نمى‏كرد سرش را از خاكریز بالا بیاورد، حاجى پشت سر هم رگبار گلوله را به سمت تانك‏هاى دشمن مى‏فرستاد. اصلاً انگار نه انگار كه حدود 140 دستگاه تانك دارند به طور همزمان خط ما را مى‏كوبند و جلو مى‏آیند، بى‏پروا و یك روند شلیك مى‏كرد و فقط موقعى درنگ مى‏كرد كه مى‏خواست خشاب چهل‏تایى كلاشینكف را عوض كند. بچه‏ها بُهت زده، یك لحظه به آتش و حركت تانك‏هاى دشمن خیره مى‏شدند و لحظه‏اى بعد به احمد كه ایستاده بر روى خاكریز رگبار در پى رگبار به سمت تانك‏ها شلیك مى‏كرد و فریاد مى‏كشید: برادرها! امروز صف باشرف از بى‏شرف مشخص مى‏شود!... با شرف‏هایش بیایند بالاى خاكریز!».
اكنون، این غضبِ مقدسِ حیدر رزمندگان تیپ 27 محمد رسول‏اللَّه‏(ص) بود كه از دهانه تفنگش بر سر و روى انبوه رجاله‏هاى مهاجم سپاه خصم مى‏بارید. تو گویى این مرد را نه از پوست و گوشت و استخوان، كه از یك پارچه عصب شعله‏ور سرشته بودند. اكنون اهل آسمان و زمین مفهوم واژه خلیفةاللهى انسان را، در قامتِ قیامت‏آفرینِ این مرد به نظاره نشسته بودند. در آن لحظه‏هاى خدایى، عبد در معبود خویش فانى گشته بود. چشمان حاج‏احمد در ظلِّ عنایت عین‏اللَّه، فروغى دیگر یافت، توان حاج احمد در كنف قدرت لایزال پروردگار صدبرابر شد و... چه مى‏گویم؟ نه! كلام را براى وصف این ماجرا نیافریده‏اند.
«... بچه‏ها وقتى حاج احمد را در آن وضعیت دیدند، به شدت منقلب شدند و به هیجان آمدند. دیگر نتوانستند خودشان را نگه‏دارند و همین انقلاب روحى باعث شد یكى - دو هجوم كوبنده به طرف تانك‏هاى عراقى داشته باشند تا به هر ترتیب كه شده، نگذارند خاكریز و جاده اهواز - خرمشهر سقوط كند... سرانجام با تاریك شدن تدریجى هوا، آن یگان‏هاى مأمور به پوشش دادن جناحین چپ و راست تیپ 27 كه عقب بودند، جلو آمدند و خودشان را به جاده چسباندند و خط ترمیم شد.»
این درگیرى علاوه بر آن كه مجالى فراهم آورد تا صلابت ذاتى حاج احمد در مقابله با دشمن متجلى شود، باعث شد تا یك بار دیگر، رزم‏آوران جلوه‏اى از جلوه‏هاى روح دریایى و سراپا رأفت حاج‏احمد را نیز، به عینه مشاهده كنند. یكى از سرداران سپاه اسلام كه در آن لحظات صعب پابه‏پاى حاج‏احمد در خط حضور داشته است، خاطره زیبایى را از این مصاف روایت مى‏كند:
«... به خاطر وضع خیلى حساس خط ما در آن روز، حاج احمد در اوج درگیرى، به چند نفر از بچه‏ها پرخاش كرد و سرشان داد كشید. عكس‏العملى كه شاید حتى یك فرمانده گردان هم در چنان موقعیتى از خودش نشان مى‏داد. خلاصه، آن برادرها مقدارى ناراحت شده بودند. البته همه مى‏دانستیم حاجى مقصر نیست. از سر شب تا آن ساعت فشار فوق‏العاده زیادى را تحمل كرده بود و خب، این بود كه موقع دفع پاتك‏هاى عراق، سر بعضى‏ها داد كشید... اما نكته ظریف ماجرا اینجاست كه به خاطر آن رقت قلب، رأفت و عشقى كه به بچه‏هاى بسیجى داشت، فرداى همان روز، خودم دیدم كه آمد كنار خاكریز جاده اهواز - خرمشهر یكى، یكى آن بچه‏ها را در آغوش گرفت و روى آنها را بوسید. حاج احمد به قدرى منقلب شده بود كه بى‏اختیار اشك مى‏ریخت، دست و صورت بچه‏ها را مى‏بوسید و از آنها عذرخواهى مى‏كرد.»
قافله خطشكنان تیپ 27 محمد رسول‏اللَّه‏(ص) كه از جمعه دهم اردیبهشت 61 به سان گردبادى آتشناك از ساحل شرقى كارون به حركت درآمده، از ساحل غرب كارون عبور كرده و خود را به جاده استراتژیك اهواز - خرمشهر رسانده بود، پس از گذشت هجده ساعت نبرد عاشورایى، سرانجام در ساعت 30/4 دقیقه عصر جمعه دهم اردیبهشت، آخرین پاتكِ سنگین قواى زرهى - مكانیزه دشمن را دفع و به یمن كفایت و كیاست مؤمنانه قافله سالار رشید خود حاج احمد، سر پل به دست آمده در غرب رودخانه كارون را با اقتدار تمام حفظ و تثبیت كرد. هر چند؛ این پیروزى با تمام حلاوتى كه داشت، تنها نخستین گام مستحكم رزمندگان ایران اسلامى بود و سپاه اسلام هنوز تا سرمنزل مقصود، راهى دور و دراز و بس پرخوف و خطر در پیش داشت. در پى تثبیت خط...
«... حاج احمد برنامه‏ریزى دقیقى را براى از بین بردن توان تعرّضى مهیب سپاه سوم نیروى زمینى ارتش عراق در اجراى پاتك‏هاى بعدى به مواضع ما شروع كرد... براساس اطلاعاتى كه حاجى ارائه داد، فهمیدیم عراق دو تیپ زرهى خودش را زیر جاده مستقر كرده و قصد دارد روز بعد، با آرایشى تهاجمى، به خط ما حمله كند... حاج احمد گفت: به دشمن نباید مجال حمله بدهیم. قبل از اینكه او سراغ ما بیاید، ما باید سراغش برویم و درگیر بشویم. به همین علت، حاجى فرمانده گردان مالك، شهید احمد بابایى را خواست و به او دستور داد همان شب گردان خودش را به محل استقرار تیپ‏هاى زرهى عراق ببرد و طى یك عملیات غافلگیرانه، تا جایى كه مى‏تواند تانك‏هاى دشمن را منهدم كند. فراموش نمى‏كنم كه حاجى گفته بود: بروید در امان خدا، من شما را روى تانك‏هاى سوخته دشمن خواهم دید.»
پاسى از شب گذشته بود كه احمد بابایى، فرمان حركت رزمندگان گردان مالك اشتر را به سوى مواضع استقرار یگان‏هاى زرهى دشمن صادر كرد. ستون نیروهاى گردان مالك در دل تاریكى، با سرقدم‏هاى بلند پیش مى‏رفت. با رسیدن نیروها به خاكریزى در نزدیكى مواضع دشمن، به دستور احمد بابایى، نیروها متوقف شدند.
«... وقتى پاى كار رسیدیم، وضعیت آرایش جمعى زرهى عراق اصلاً باوركردنى نبود. در یك محدوده فرضاً دو هكتارى، تعداد بى‏شمارى تانك، زره‏پوش و نفربر، مثل یك گله انبوه گوسفند مستقر شده بودند. نیروهاى پیاده عراق هم در سنگرهایشان خوابیده بودند. تا به خیال خودشان فردا سر حال و قبراق بیایند و به ما پاتك بزنند...
به دستور برادر بابایى، نیروها را بردیم وسط تانك‏ها و هر سه - چهار ارابه را به یك آر.پى.جى‏زن سپردیم... تیربارچى‏هاى گردان را هم جلوى سنگرهاى پیاده عراق كاشتیم، اهداف نارنجك‏اندازها و تك‏تیراندازان را هم بر ایشان مشخص كردیم... خوب كه آرایش بچه‏ها تكمیل شد، قرار شد با شلیك اولین آر.پى.جى، همگى آتش كنند... در یك لحظه ده‏ها تانك عراقى از چپ و راست منفجر شدند و در آن هنگامه آتش و دود، جنازه پیاده‏هاى دشمن بود كه مثل برگ خزان زده، روى زمین مى‏ریخت.»
با این شبیخون غافلگیرانه كه مرهون ذكاوت و تدبیر صائب حاج احمد بود، گذشته از آن كه مجال هر گونه ابتكار عمل از دشمن سلب شد، به مدد نصرت الهى و عنایت خاص حضرات معصومین (علیهم‏السلام) به رزمندگان، در این یورش برق‏آسا علاوه بر انهدام بخش وسیعى از توان تهاجمى دشمن، مقادیر زیادى جنگ‏افزار و تجهیزات نیز، به غنیمت دریادلان تیپ 27 محمد رسول‏اللَّه‏(ص) درآمد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: